brud

brud (język polski)

brud (1.1)

wymowa:

​

IPA: [brut], AS: [brut], zjawiska fonetyczne: wygł.

homofon: bród

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) każde zanieczyszczenie osiadłe na czymś

(1.2) przen. wina, grzech lub wyrządzone zło

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brud	brudy
dopełniacz	brudu	brudów
celownik	brudowi	brudom
biernik	brud	brudy
narzędnik	brudem	brudami
miejscownik	brudzie	brudach
wołacz	brudzie	brudy

przykłady:

(1.1) W tych szafkach jest tyle brudu, że aż mnie mdli.

(1.2) Nie ma co wyciągać starych brudów na wierzch.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nieczystość, zanieczyszczenie, pot. wulg. gnój, syf

antonimy:

(1.1) czystość

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brudas m, brudzenie n, zabrudzenie n, brudownik m

przym. brudny

przysł. brudno

czas. brudzić, pobrudzić, zabrudzać/zabrudzić

związki frazeologiczne:

w chacie, gdzie brud, snuje się smród

etymologia:

od prasł. *brudъ

por. białor. бруд, ukr. бруд, czes. břud i słc. brud

uwagi:

nie mylić z: bród, brut

zobacz też: brudy

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dirt, filth
• arabski: (1.1) قذر, تراب, نجس, سخام ,وسخ
• azerski: (1.1) çirk
• białoruski: (1.1) бруд m; (1.2) бруд m
• chorwacki: (1.1) prljavština ż
• czeski: (1.1) břud m
• duński: (1.1) snavs n, skidt n
• esperanto: (1.1) malpuraĵo
• francuski: (1.1) saleté ż
• gudźarati: (1.1) ગંદકી ż (gandakī)
• hiszpański: (1.1) suciedad ż, mugre ż
• islandzki: (1.1) skítur m, óhreinindi n/lm, saur m, sorp n
• niemiecki: (1.1) Schmutz m
• nowogrecki: (1.1) βρόμα ż
• rosyjski: (1.1) грязь ż
• slovio: (1.1) graz (граз)
• słowacki: (1.1) brud m
• szwedzki: (1.1) smuts w, lort w, skit w
• tuvalu: (1.1) lailaiga
• ukraiński: (1.1) бруд m, грязь ż
• włoski: (1.1) sporcizia ż, sudicio m, sudiciume m

źródła:

brud (język duński)

en brud (1.1)

brud (2.2)

wymowa:

IPA: [b̥ʁuˀð] • Dania: ['bruˀð]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) panna młoda

(1.2) zool. łasica pospolita

rzeczownik, rodzaj nijaki

(2.1) pękanie, łamanie

(2.2) pęknięcie, złamanie

(2.3) med. złamanie

(2.4) praw. naruszenie

(2.5) przerwanie, przerwa

odmiana:

(1) en brud, bruden, brude, brudene

(2) et brud, bruddet, brud, bruddene

przykłady:

(1.1) Bruden havde en hvid ventekjole på. → Panna młoda miała na sobie białą sukienkę ciążową.

(2.3) Et åbent knoglebrud er normalt ekstremt smertefuldt. → Otwarte złamanie kości jest zwykle skrajnie bolesne.

(2.3) På basis af en røntgenundersøgelse konstaterede lægen et kompliceret brud på det højre håndled. → Na podstawie badania rentgenologicznego lekarz stwierdził powikłane złamanie prawego nadgarstka.

(2.4) Banken er mistænkt for groft brud på loven om hvidvaskning af penge. → Bank jest podejrzany o rażące naruszenie ustawy o praniu pieniędzy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) brudepar

(2.3) knoglebrud

synonimy:

(2.3) fraktur

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. bryde

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. brúðr

uwagi:

źródła:

brud (język szwedzki)

brud (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) panna młoda

(1.2) slang. dziewczyna

odmiana:

(1.1-2) en brud, bruden, brudar, brudarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) stå brud → wychodzić za mąż • brudgum • brudklänning • brudpar

(1.2) raggarbrud

synonimy:

(1.2) brutta, tjej

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: