bicie

bicie (język polski)

bicie (1.1)

bicie (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈbʲiʨ̑ɛ], AS: [bʹiće], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od bić

(1.2) szach. wyeliminowanie z gry piona lub figury przeciwnika

(1.3) muz. uderzanie strun gitary dłonią, grając akordami

(1.4) odgłos miarowych uderzeń

(1.5) wytłaczanie monet lub medali

odmiana:

blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bicie
dopełniacz	bicia
celownik	biciu
biernik	bicie
narzędnik	biciem
miejscownik	biciu
wołacz	bicie

(1.2-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bicie	bicia
dopełniacz	bicia	bić
celownik	biciu	biciom
biernik	bicie	bicia
narzędnik	biciem	biciami
miejscownik	biciu	biciach
wołacz	bicie	bicia

przykłady:

(1.1) Ogłoszenie wyników przyprawiło wszystkich o szybsze bicie serca.

(1.1) Mężczyzna biciem egzekwował posłuszeństwo u swoich dzieci.

(1.2) Możliwość bicia w przelocie powstaje, gdy pion wykonał ruch o dwa pola, a pole, które minął, jest atakowane przez piona przeciwnika.

(1.4) Słychać bicie bębnów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) uderzanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bitka ż, bijatyka ż, odbicie n, bitwa ż, bijak mrz, przebicie n

czas. bić ndk., bijać ndk., dobijać ndk., dobić dk., obijać ndk., obić dk., przebijać ndk., przebić dk., przybijać ndk., przybić dk., rozbijać ndk., rozbić dk.

przym. bitny

związki frazeologiczne:

bicie konia • bicie piany • bicie w przelocie • podwójne bicie monety

etymologia:

pol. bić + -e

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) beating, whipping, thrashing; (1.3) dzwonu: ringing, pealing, tolling, serca: pounding, heartbeat, zegara: striking, w bęben: beat; (1.5) coining, coinage, minting
• esperanto: (1.1) batado
• kaszubski: (1.1) bicé n
• rosyjski: (1.1) битьё n, биение n

źródła: