bark

bark (język polski)

bark (1.2)

wymowa:

IPA: [bark], AS: [bark] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. część ciała w miejscu połączenia ręki lub (u zwierząt) kończyny przedniej z tułowiem; zob. też bark (anatomia) w Wikipedii

(1.2) żegl. żaglowiec mający co najmniej trzy maszty; ostatni z nich ma omasztowanie skośne, pozostałe maszty niosą ożaglowanie rejowe; zob. też bark (żaglowiec) w Wikipedii

(1.3) zob. barki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bark	barki
dopełniacz	barku	barków
celownik	barkowi	barkom
biernik	bark	barki
narzędnik	barkiem	barkami
miejscownik	barku	barkach
wołacz	barku	barki

przykłady:

(1.1) Znów zwichnąłem sobie bark.

(1.2) Nasza żaglówka jest bardzo mała przy tym barku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zwichnąć / nadwyrężyć sobie / komuś bark

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) przym. barczysty, barkowy; rzecz. bary

związki frazeologiczne:

wziąć na swoje barki • spoczywać na barkach

etymologia:

(1.1) prasł. *br̥kъ → 'coś ostrego, spiczastego'

(1.2) ang., łac. barca

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała

(1.2) nie mylić z: barka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shoulder; (1.2) barque, bark
• arabski: (1.1) كتف
• białoruski: (1.1) плячо n; (1.2) барк m
• bułgarski: (1.2) барк
• chorwacki: (1.1) rame n
• czeski: (1.1) rameno n; (1.2) bark
• duński: (1.1) skulder w; (1.2) bark w
• estoński: (1.1) õlg; (1.2) parklaev, bark
• francuski: (1.1) épaule ż
• hiszpański: (1.1) hombro m
• interlingua: (1.1) humero
• jidysz: (1.1) אַקסל m (aksl)
• niderlandzki: (1.1) schouder m
• niemiecki: (1.1) Schulter ż; (1.2) Bark ż
• nowogrecki: (1.1) ώμος m
• portugalski: (1.1) ombro m
• rosyjski: (1.1) плечо n
• szwedzki: (1.1) axel w
• węgierski: (1.1) váll; (1.2) váll
• wilamowski: (1.1) aksuł ż, āhsuł ż, aochsuł ż
• włoski: (1.1) spalla ż

źródła:

bark (język albański)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) brzuch

(1.2) ród, potomstwo, pokolenie

odmiana:

(1.1-2) lp bark, barku; lm barqe, barqet

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bark (język angielski)

bark (1.2)

bark (1.3)

wymowa:

wymowa amerykańska

IPA: /bɑː(ɹ)k/, SAMPA: /bA:(r)k/

homofon: barque

​ ​ ​ ​ ​

wymowa brytyjska

​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) szczeknięcie (dźwięk wydawany przez psa podczas szczekania)

(1.2) bot. kora (okrycie pnia drzewa)

(1.3) żegl. bark (rodzaj żaglowca)

czasownik nieprzechodni

(2.1) szczekać

(2.2) warczeć (mówić nieuprzejmie)

czasownik przechodni

(3.1) usuwać korę

odmiana:

(1.1-3) lp bark; lm barks

(2.1-2) (3.1) bark, barked, barked, barks, barking

przykłady:

(2.1) Suddenly a dog jumped and started to bark. → Nagle wyskoczył pies i zaczął szczekać.

(3.1) The woodcutter barked all the lumbers already in the forest. → Drwal ściągnął korę z wszystkich drzew już w lesie.

składnia:

kolokacje:

(1.2) bark beetle

(2.1) bark out

synonimy:

(1.3) barque

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.2) rzecz. bark beetle; przym. barkless

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) z (2.1)

(1.2) pragerm. borke

(1.3) zob. barque

(2.1) średnioang. berken, st.ang. beorcan, pragerm.

(3.1) z (1.2)

uwagi:

źródła:

bark (język czeski)

bark (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) bark (żaglowiec)

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bark	barky
dopełniacz	barku	barků
celownik	barku	barkům
biernik	bark	barky
wołacz	barku	barky
miejscownik	barku	barcích
narzędnik	barkem	barky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bark (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) bot. kora

odmiana:

(1.1) en bark, barken; blm

przykłady:

(1.1) Jeg skar et hjerte i barken med en kniv. → Wyrżnąłem na korze serce nożem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. bǫrkr

uwagi:

(1.1) zobacz też: słownik tematyczny - leśnictwo

źródła:

bark (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) barka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. barko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto). Baza Radikaro Oficiala: grupa 9.

źródła:

bark (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bot. kora

odmiana:

(1.1) en bark, barken

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. börkr

uwagi:

źródła:

bark (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) mar. bark (rodzaj żaglowca)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bark (język szwedzki)

bark (1.1)

bark (1.2)

bark (1.3)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) bot. kora (drzewa)

(1.2) zool. kora mózgowa

(1.3) żegl. bark (żaglowiec)

odmiana:

(1.1-2) lp en bark, barken; blm

(1.3) lp en bark, barken; lm barkar, barkarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) hjärnbark

(1.3) barkskepp

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) segelfartyg

hiponimy:

holonimy:

(1.1) träd

(1.2) hjärna

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) czas. barka

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe barkborre, barkbröd, barkbåt, barkskepp • hjärnbark, isbark

fraza czasownikowa komma mellan barken och trädet

etymologia:

uwagi:

(1.3) por. barkass

źródła: