bajtel (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk i Zaolzie)[1][2][3] dziecko; osoba w wieku dziecięcym, ale nie niemowlęcym
odmiana:
(1.1)[4]
przykłady:
(1.1) (gw.) Za bajtla my łazili na rzeka chytać raki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być bajtlem • bawić się z bajtlami • za bajtla
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) bajtlik, synek
antonimy:
(1.1) dorosły
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. bajtlować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Rzeczownik ten jest używany w liczbie pojedynczej tylko wobec chłopców.
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziecko
źródła:
  1. Cieszyński słownik gwarowy, Józef Golec, Macierz Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1989.
  2. Zachodniocieszyński słownik gwarowy, Władysław Milerski, Polski Związek Kulturalno-Oświatowy w Republice Czeskiej, Czeski Cieszyn 2009, ISBN 978-80-87281-02-4.
  3. Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
  4.   Hasło „bajtel” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.