bajgiel (język polski) edytuj

 
bajgiel (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) gw. (Kraków, Lwów i Warszawa)[1] żydowskie pieczywo w kształcie bułki z dziurką; słodkawy precel[1]; zob. też bajgiel w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pierwszego bajgla upiekł żydowski piekarz w siedemnastym wieku w Krakowie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bajgeł[1], obwarzanek
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pieczywo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
jid. בייגל (bejgl), por. niem. Beugelrogal, utworzone od niem. biegengiąć, skręcać[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, ISBN 83-214-0993-8.
  2. 2,0 2,1   Hasło „bajgiel” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3.   Hasło „bajgiel” w: Dobry słownik, red. Łukasz Szałkiewicz, Artur Czesak, Sebastian Żurowski.
  4. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 29.