baczyć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈbaʧ̑ɨʨ̑], AS[bačyć]
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) przest. uważać
(1.2) st.pol. rozważać
(1.3) st.pol. patrzeć[1]
(1.4) st.pol. słyszeć[1]
(1.5) gw. (Małopolska, Mazowsze, Wielkopolska i Pomorze) pamiętać[2]
odmiana:
(1.1-4) [3] koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Niech konsulowie baczą, żeby państwo nie doznało jakiegoś uszczerbku.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. baczność ż, baczenie n
wykrz. baczność
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: uważać
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rozważać
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: patrzeć
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: słyszeć
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pamiętać
źródła:
  1. 1,0 1,1 Witold Doroszewski, Objaśnienia wyrazów i zwrotów, „Poradnik Językowy” nr 4/1954, s. 36.
  2.   Hasło „baczyć” w: Renata Kucharzyk, Anna Niezabitowska, Jerzy Reichan, Maria Tokarz, Wiktoria Wójcicka, Jadwiga Wronicz, Mały słownik gwar polskich, Lexis, Kraków 2010, ISBN 978-83-89425-63-8, s. 17.
  3. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.