bałwan (język polski) edytuj

 
bałwan (1.1)
 
bałwan (1.2)
 
bałwan (2.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈbawvãn], AS[bau̯vãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) figura człowieka ulepiona ze śniegu; zob. też bałwan w Wikipedii
(1.2) etn. rel. figura bożka pogańskiego
(1.3) łow. wypchany cietrzew lub udająca go makieta używane na wabia

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) książk. spieniona fala morska
(2.2) przest. wielka bryła, wielki kawał, słup[1]; również jednostka bryłowa urobku np. soli; zob. też bałwan w Encyklopedii staropolskiej
(2.3) st.pol. słup, bryła soli[2]
(2.4) st.pol. drewniany kloc[2]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(3.1) pot. pogard. głupek, tuman
odmiana:
(1.1-3)
(2.1-3)
(3.1)
przykłady:
(1.1) Dzieci ulepiły ogromnego bałwana.
(1.2) Lecz się zmieszali z poganami i nauczyli się ich uczynków; poczęli czcić ich bałwany[3].
(2.1) Wtem sztorm się zerwał nagle, bałwany wokół wrzały zmywając pokład cały[4].
(2.2) Każdy bałwan ma mieć własną miarę łokci 4, tj. wzdłuż miar 3 a czwartą miarę wszerz, także i wmiąż[5].
(3.1) Ty bałwanie! Czemu to zrobiłeś?!
składnia:
kolokacje:
(1.1) ulepić / postawić bałwana
(1.3) stawiać bałwany
(2.1) bałwan ryczy / huczy
(2.2) bałwan soli / kruszcu / miedzi / ołowiu / cyny / marmuru • bałwan lodu
synonimy:
(1.2) posążek, figurka
(2.1) grzywacz
(1.3) cień, bałwanek
(3.1) baran, bęcwał, głupiec, głupek, cymbał, debil, dureń, idiota, imbecyl, jełop, kretyn, młotek, tępak, tuman, osioł, palant, przygłup, półgłówek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bałwanica ż, bałwanienie n, zbałwanienie n
zdrobn. bałwanek mzw
czas. bałwanić ndk., bałwanieć ndk., zbałwanieć dk.
przym. bałwankowy, bałwaniasty
związki frazeologiczne:
kto zdaje się na łaskę bałwanów, utonąć musiskończony bałwan
etymologia:
(2.3-4) wyraz ogólnosłowiański, przejęty z języków turkijskich (por. kirg. балбан (balban) → siłacz), a tam zapożyczony z języków irańskich (por. pers. پهلوان (pahlevān) → bojownik, bohater)[6]
(2.1) < (2.3-4)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 91.
  2. 2,0 2,1 2,2 Stanisław Skorupka, Synonimiczne grupy wyrazowe, „Poradnik Językowy” nr 1/1950, s. 16.
  3. Psalm 106
  4. Jan Brzechwa
  5. Instrukcja dla kopaczy soli szybikowej w Wieliczce, Wieliczka 1615-08-30 [w:] Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, „Źródła do Dziejów Nauki i Techniki”, t. 4, s. 18, oprac. Antonia Keckowa, Zakład Narodowy imienia Ossolińskcih, Wrocław 1963
  6. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.