bławatek

bławatek (język polski)

bławatek (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) bot. syst. Centaurea cyanus L., gatunek rośliny zielnej z rodziny astrowatych; zob. też bławatek w Wikipedii

(1.2) bot. roślina z gatunku bławatków (1.1)

odmiana:

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bławatek	bławatki
dopełniacz	bławatka	bławatków
celownik	bławatkowi	bławatkom
biernik	bławatek / pot. bławatka	bławatki
narzędnik	bławatkiem	bławatkami
miejscownik	bławatku	bławatkach
wołacz	bławatku	bławatki

przykłady:

(1.2) Nazrywałam na łące bławatków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) chaber, chaber bławatek

(1.2) chaber, chaber bławatek, gw. (Poznań) modrak

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) gatunek

(1.2) roślina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bławatnik mzw/mos

przym. bławatkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bławat + -ek

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chaber bławatek

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chaber bławatek

źródła: