bęcwał

bęcwał (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbɛ̃nʦ̑faw], AS: [bẽncfau̯], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(1.1) pogard. osoba bezmyślna (i często leniwa)

(1.2) osoba leniwa

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bęcwał	bęcwały
dopełniacz	bęcwała	bęcwałów
celownik	bęcwałowi	bęcwałom
biernik	bęcwała	bęcwałów / bęcwały
narzędnik	bęcwałem	bęcwałami
miejscownik	bęcwale	bęcwałach
wołacz	bęcwale	bęcwały

przykłady:

(1.1) Ten bęcwał nawet nie odrobił zadań.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bałwan, baran, błazen, cep, ciećwierz, ciołek, cymbał, debil, idiota, kapuściana głowa, matoł, półgłówek, przygłup, tępak, tłuk, jełop, osioł, niedołęga, niemrawiec, safanduła

(1.2) leń, próżniak, wałkoń

antonimy:

(1.1) mędrzec

(1.2) pracuś

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bandzwoł m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dolt, dullard, goof, blockhead, oaf
• hiszpański: (1.1) bolo m, torpe m, zopenco m; (1.2) haragán m, holgazán m
• niemiecki: (1.1) Tölpel, Trottel
• rosyjski: (1.1) остолоп m

źródła: