autentyczny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌawtɛ̃nˈtɨʧ̑nɨ], AS[au̯tẽntyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.u → ł akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) taki, który jest prawdziwy, zgodny z rzeczywistością
(1.2) niebędący kopią, falsyfikatem ani przeróbką[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zachował się autentyczny układ warstwowy przedmiotu.
(1.2) Twoja żona to autentyczny Baran: uparta i impulsywna.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) faktyczny, prawdziwy, realny, rzeczywisty, właściwy
(1.2) oryginalny, prawdziwy
antonimy:
(1.1) sztuczny, nienaturalny, nieprawdziwy, nierzeczywisty, nierealny, udawany
(1.2) fałszywy, sfałszowany, podrobiony, przerobiony
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. autentyk mrz, autentyka, autentyczność ż, autentyzm mrz
przysł. autentycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. autentyk + -ny < łac. authenticus < gr. αὐθεντικός (authentikós)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „autentyczny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.