arytmetyka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌarɨtˈmɛtɨka], AS[arytmetyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. gałąź matematyki, zajmująca się własnościami liczb i związkami między liczbami; zob. też arytmetyka w Wikipedii
(1.2) przest. nauka dobrego rachowania
(1.3) przest. nauka o liczbach i działaniach na nich

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: arytmetyk
odmiana:
(1.1) [1]
przykłady:
(1.1) Matematyka jest królową wszystkich nauk, a arytmetyka jest królową całej matematyki. (Carl Gauss)
składnia:
kolokacje:
(1.1) arytmetyka elementarnaarytmetyka modularna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
matematyka
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. arytmetyk m, arytmetyzacja ż
przym. arytmetyczny
przysł. arytmetycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. arithmetica < gr. ἀριθμητική (arithmētikḗ) < gr. ἀριθμός (arithmós) → liczba[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Iza Sobocińska, Arytmetyka gospodarcza, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1998, s. 7.