absolutyzować (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) traktować coś jako rzecz absolutną, niezmienną, bezwzględną[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Maoiści absolutyzują przemoc (…)[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutność ż, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwent mos, absolwentka ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n
czas. absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. absolutisieren
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „absolutyzować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Wikipedia.