absolutność (język polski) edytuj

wymowa:
podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•so•lut•ność[1]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bezwzględność, niezależność od wszelkiego uwarunkowania[2]
(1.2) daw. samowładność, niepodleganie żadnej władzy[2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) absolutność prawdy
synonimy:
(1.2) swawola
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwent mos, absolwentka ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „absolutność” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 3.
  2. 2,0 2,1   Hasło „absolutność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.