ablativus (język polski) edytuj

wymowa:
‹ablatiwus›, IPA[ˌablaˈtʲivus], AS[ablatʹivus], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•la•ti•vus[1]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. zob. ablatyw
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Czytałam artykuł naukowy na temat ablativu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) forma w ablativie
synonimy:
(1.1) ablatyw; war. ablatiwus
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) przypadek gramatyczny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ablatyw mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. ablativus[2]
uwagi:
Dawniej w polskiej terminologii językoznawczej obowiązywały terminy łacińskie[2].
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ablatyw
źródła:
  1. Hasło „ablativus” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
  2. 2,0 2,1   Porada „nazwy przypadków” w: Poradnia językowa PWN.

ablativus (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. ablatyw, przypadek określający źródło czynności (pytania: od kogo? od czego?)
odmiana:
(1.1) ablativus, ablativi (deklinacja II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. aufero
rzecz. ablatio ż, aufero m/ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. aufero[1]
por. łac. ablactare[1]
uwagi:
zobacz też: abessivus ablativus absolutivus accusativus adessivus allativus comitativus dativus dedativus elativus ergativus essivus genitivus illativus inessivus instrumentalis locativus nominativus partitivus possessivus prolativus terminativus translativus vocativus
źródła:
  1. 1,0 1,1   Porada „nazwy przypadków” w: Poradnia językowa PWN.

ablativus (język węgierski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) gram. ablatyw
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: