Tybetańczyk (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌtɨbɛˈtãj̃n͇ʧ̑ɨk], AS[tybetãĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.rozs. artyk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Tybetu, Tybetańskiego Regionu Autonomicznego[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Obiekty te ocalały pomimo ogromnych zniszczeń, jakich dokonano podczas rewolucji kulturalnej, i dowodzą ciągłości osadniczej Tybetańczyków na tych ziemiach[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Tybet mrz
forma żeńska Tybetanka ż
przym. tybetański
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 71.
  2. dspace.uni.lodz.pl