Tezeusz (język polski) edytuj

 
Tezeusz (1.1)
wymowa:
IPA[tɛˈzɛwuʃ], AS[tezeuš], zjawiska fonetyczne: epenteza ł  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. heros ateński i pogromca Minotaura, syn Egeusza (albo Posejdona) i Ajtry; zob. też Tezeusz w Wikipedii
(1.2) imię męskie; zob. też Tezeusz (imię) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
(1.1) Najbardziej tajemniczym momentem w przygodach Tezeusza jest geranos, magiczny taniec labiryntu.
składnia:
kolokacje:
(1.2) pan Tezeusz • brat / kuzyn / wujek / dziadek Tezeusz • mężczyzna imieniem (o imieniu) Tezeusz • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Tezeusz • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Tezeusz • otrzymać / dostać / przybrać imię Tezeusz • dzień imienin / imieniny Tezeusza
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Tezeida mos
przym. Tezeuszowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. Θησεύς (Theseus)
(1.2) od (1.1)
uwagi:
zob. też Tezeusz (ujednoznacznienie) w Wikipedii
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia grecka
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hasło „Tezeusz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.