Türkisch

Türkisch (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈtʏʁkɪʃ] ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) turecki, język turecki

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	(das) Türkisch
dopełniacz	(des) Türkisch (des) Türkischs
celownik	(dem) Türkisch
biernik	(das) Türkisch

przykłady:

(1.1) Er spricht fließend Türkisch. → On mówi biegle po turecku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) auf Türkisch • in Türkisch

synonimy:

(1.1) die türkische Sprache

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Türkei ż, Türkische n, Türke m, Türkin ż

przym. türkisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: