Polnisch

Polnisch (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: /ˈpɔlnɪʃ/ ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. polski, język polski, polszczyzna

(1.2) eduk. polski (przedmiot)

odmiana:

(1.1-2) blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	(das) Polnisch
dopełniacz	(des) Polnisch (des) Polnischs
celownik	(dem) Polnisch
biernik	(das) Polnisch

przykłady:

(1.1) Wir sprechen Polnisch. → Mówimy po polsku.

(1.1) Wie heißt das auf Polnisch? → Jak to jest po polsku?

(1.2) Ich habe die Note »sehr gut« in Polnisch bekommen → Dostałam ocenę „bardzo dobry” z polskiego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) auf Polnisch • in Polnisch • Polnischkenntnisse

(1.1) in Polnisch • Polnischkurs

synonimy:

(1.1) Polnische

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Sprache

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polen n, Polnische n, Pole m, Polin ż

przym. polnisch

związki frazeologiczne:

Wasserpolnisch

etymologia:

uwagi:

źródła: