Leib

Leib (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [laɪ̯p] lm IPA: [ˈlaɪ̯bɐ] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) książk. ciało (jako przeciwieństwo ducha)

(1.2) brzuch

temat słowotwórczy

(2.1) (w złożeniach) dotyczący ciała

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Leib	die Leiber
dopełniacz	des Leibes des Leibs	der Leiber
celownik	dem Leib dem Leibe	den Leibern
biernik	den Leib	die Leiber

przykłady:

(1.1) Dein Hund ist recht gut bei Leibe. → Twój pies jest całkiem dobrze odżywiony (dosł. przy ciele).

(1.1) Ich prügele dir die Seele aus dem Leib! → Stłukę cię na kwaśne jabłko! (dosł. wybiję ci duszę z ciała)

składnia:

(2.1) w złożeniach Leib + rzecz./przym. (np. Leibgericht, leibeigen)

(2.1) w złożeniach Leib + es + rzecz. (np. Leibesvisitation)

kolokacje:

am eigenen Leib erfahren/spüren • auf den Leib rücken • zu Leibe rücken • vom Leib(e) bleiben/gehen • sich vom Leib(e) halten • gut bei Leibe sein • der Leib Christi

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. Leibchen n

przym. leibhaft, leiblich

związki frazeologiczne:

mit Leib und Seele • sich die Seele aus dem Leib schreien/weinen/kotzen

etymologia:

uwagi:

źródła: