Wikisłownik

Judyta

Judyta (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [juˈdɨta], AS: [i ̯udyta] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Judyta w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikJudytaJudyty
dopełniaczJudytyJudyt
celownikJudycieJudytom
biernikJudytęJudyty
narzędnikJudytąJudytami
miejscownikJudycieJudytach
wołaczJudytoJudyty
przykłady:
(1.1) Moja najstarsza córka ma na imię Judyta.
(1.1) Poważną rolę w historii Polski odgrywają żony książąt, jak Niemki – Oda, Ryksa i Judyta Maria, Czeszki – Dąbrówka i Judyta, Rusinki – Maria Dobrogniewa i Zbysława, żona Mieszka, syna Bolesława Śmiałego[1].
(1.1) Judyty dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 22 grudnia, a także 14 listopada.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pani Judyta • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Judyta • kobieta imieniem (o imieniu) Judyta • święta / błogosławiona Judyta • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Judyta • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Judyta • otrzymać / dostać / przybrać imię Judyta • dzień imienin / imieniny Judyty • na Judytę (o dniu) • Księga Judyty
synonimy:
(1.1) war. Juta; zdrobn. Judytka, Juda, Judka, Dyta, Dytka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Judea ż, Judejczyk mos, Judejka ż, judaizm mrz, judaistyka ż, judaista mos, judaistka ż, judaika nmos, judaica nmos
zdrobn. Judytka ż, Juda ż, Judka ż, Dyta ż, Dytka ż
przym. Judycin, Judytowy, judejski, judzki, judaistyczny
zob. Juda, Juta
związki frazeologiczne:
etymologia:
hebr. יהודית (jehudit)[2] → Judejka
uwagi:
(1.1) por. Juta; zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Stolica, nr 10, Warszawa, 1962 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Hasło „Judyta” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4, s. 491.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=Judyta&oldid=7907927”