Homer

Homer (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈxɔ̃mɛr], AS: [χõmer], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) staroż. liter. starożytny grecki epik, pieśniarz i poeta, autor „Iliady” i „Odysei”; zob. też Homer w Wikipedii

(1.2) imię męskie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Homer	Homerowie
dopełniacz	Homera	Homerów
celownik	Homerowi	Homerom
biernik	Homera	Homerów
narzędnik	Homerem	Homerami
miejscownik	Homerze	Homerach
wołacz	Homerze	Homerowie

przykłady:

(1.1) Najbardziej znanym aojdą jest Homer.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. homerycki, homeryczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Homer; (1.2) Homer
• baskijski: (1.1) Homero
• francuski: (1.1) Homère m; (1.2) Homère m
• hiszpański: (1.1) Homero m
• niemiecki: (1.1) Homer m; (1.2) Homer m
• nowogrecki: (1.1) Όμηρος m
• rosyjski: (1.1) Гомер m; (1.2) Гомер m
• słowacki: (1.1) Homér m
• starogrecki: (1.1) Ὅμηρος m

źródła:

Homer (język angielski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) staroż. liter. Homer

(1.2) imię męskie Homer

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Homer (język niemiecki)

wymowa:

IPA: /hoˈmeːɐ̯/

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) Homer

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	(der) Homer
dopełniacz	(des) Homers (des) Homer
celownik	(dem) Homer
biernik	(den) Homer

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. homerisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: