Dawid (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈdavʲit], AS[davʹit], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Dawid (imię) w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: Dawida
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dawid kupił sobie nowy samochód.
(1.1) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Dawid • brat / kuzyn / wujek / dziadek Dawid • mężczyzna imieniem (o imieniu) Dawid • święty / błogosławiony Dawid • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Dawid • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Dawid • otrzymać / dostać / przybrać imię Dawid • dzień imienin / imieniny Dawida • na Dawida (o dniu)
synonimy:
(1.1) zdrobn. Dawidek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Dawidowa ż, Dawidówna ż, Dawidostwo lm mos
forma żeńska Dawida ż
zdrobn. Dawidek mos
przym. Dawidowy, Dawidkowy
związki frazeologiczne:
gwiazda Dawida
etymologia:
łac. David < gr. Δαυίδ (Dauíd), gr. Δαβίδ (Dabíd) < hebr. דוד (dawid) → umiłowany, ukochany
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. Karol Wojtyła, Pieśń poranna (psalm)