хвост (język białoruski) edytuj

 
хвост (1.1)
 
хвост (1.2) самалёта
transliteracja:
hvost
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. ogon
(1.2) przen. ogon (końcowa część czegoś)
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. хвастанне n
zdrobn. хвосцік m
czas. хвастаць ndk., хвоснуць dk.
przym. хваставы, хвастаты
związki frazeologiczne:
адкінуць хвостапусціць хвост / падтуліць хвоствіляць хвастомвісець на хвасцегнілому цяляці хваста не адарвеі ў хвост і ў грывукруціць хвастомлейчына пад хвост папала / лейчына пад хвост трапіланакруціць хвостнаступіць на хвостнасыпаць солі на хвостпадціснуць хвост / падцяць хвостпаказаць хвостпрышчаміць хвостпрышый кабыле хвостсабаку лад хвост / кату лад хвостсарока на хвасце прынесласарока хвастом замяцеу хвасцеушчаміць хвостхвост у зубыцягнуць ката за хвост
etymologia:
uwagi:
źródła:

хвост (język rosyjski) edytuj

 
хвост (1.1)
transliteracja:
hvost
wymowa:
IPA[xvost], ?/i
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik nieżywotny, rodzaj męski

(1.1) zool. anat. ogon
(1.2) pot. ogon (kolejka)
(1.3) pot. zaległości
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.3) Мне ника́к не спра́виться со все́ми хвоста́ми до конца́ семе́страNie dam sobie rady ze wszystkimi zaległościami przed końcem semestru
składnia:
kolokacje:
(1.1) вилять / повилять хвостом
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. хвостик m
przym. хвостовой, хвостатый
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: