арбітр (język białoruski) edytuj

transliteracja:
arbìtr
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rozjemca, arbiter[1]
(1.2) sport. arbiter, sędzia[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) трацейскі суддзя
(1.2) суддзя
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. арбітраж m
przym. арбітражны
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. arbiter[2]
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „arbiter” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 11.
  2. 2,0 2,1   Hasło „арбітр” w: Тлумачальны слоўнік беларускай мовы, www.skarnik.by.

арбітр (język ukraiński) edytuj

transliteracja:
arbìtr
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) sędzia polubowny, arbiter, rozjemca[1]
(1.2) sport. arbiter, sędzia[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) третейський суддя, суддя, посередник, примиритель, примирник
(1.2) суддя, рефері
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. арбітраж m, арбітрування n
przym. арбітражний
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. arbiter[2]
uwagi:
(1.2) zobacz też: Indeks:Ukraiński - Słowniczek piłkarski
źródła:
  1. С.Й. Левінська, Т.В. Старак, Польсько-російсько-український словник, Проза, Київ 1992, ISBN 5-87534-061-3, s. 18.
  2. 2,0 2,1 Hasło „арбі́тр” w: Зоряна Куньч, Універсальний словник української мови, Wydawnictwo «Навчальна книга — Богдан», Tarnopol 2007, ISBN 966-692-462-5, s. 37.