Польшча

Польшча (język białoruski)

Польшча (1.1)

transliteracja:

Polʹšča

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. polit. Polska

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	По́льшча
dopełniacz	По́льшчы
celownik	По́льшчы
biernik	По́льшчу
narzędnik	По́льшчай / По́льшчаю
miejscownik	По́льшчы

przykłady:

(1.1) Польшча ўступае ў Шэнгенскае пагадненне з першага студзеня дзве тысячы восьмага года. → Polska przystępuje do układu z Schengen pierwszego stycznia dwa tysiące ósmego roku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) белапанская Польшча

synonimy:

(1.1) Рэспубліка Польшча

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) Велікапольшча, Малапольшча, Сілезія, Мазовія, Падляссе, Вармія, Мазуры, Памор'е

wyrazy pokrewne:

rzecz. паляк m, полька ż, палячка ż, польская ż

przym. польскі

przysł. па-польску

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks krajów Europy w języku białoruskim

źródła: