świstun

świstun (język polski)

świstun (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɕfʲistũn], AS: [śfʹistũn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. Anas penelope, gatunek kaczki, z grupy kaczek właściwych (pływających); zob. też świstun w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	świstun	świstuny
dopełniacz	świstuna	świstunów
celownik	świstunowi	świstunom
biernik	świstuna	świstuny
narzędnik	świstunem	świstunami
miejscownik	świstunie	świstunach
wołacz	świstunie	świstuny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. świst m, świstawka ż, świstałka ż, świstak m, świstunka ż, świstanie n

czas. świsnąć, świstać ndk.

przym. świstaczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wigeon
• baskijski: (1.1) ahate txistulari
• esperanto: (1.1) fajfanaso
• estoński: (1.1) viupart
• fiński: (1.1) haapana
• jakucki: (1.1) тыйаах
• komi-zyriański: (1.1) вӧзь
• litewski: (1.1) cyplė
• łotewski: (1.1) baltvēderis
• północnolapoński: (1.1) snárttal
• rosyjski: (1.1) свиязь ż
• słowacki: (1.1) kačica hvizdárka

źródła: