śruba (język polski) edytuj

 
śruba (1.1) (poziomo) i wkręt (ukośnie)
 
śruba (1.2)
 
śruba (1.4)
wymowa:
?/i, IPA[ˈɕruba], AS[śruba]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. pręt metalowy, zakończony łbem z jednej strony, a z drugiej gwintem, umożliwiającym zakręcanie lub odkręcanie; zob. też śruba (złącze) w Wikipedii
(1.2) żegl. urządzenie napędowe statku wodnego; zob. też śruba okrętowa w Wikipedii
(1.3) sport. w piłce ręcznej: strzał wykonany z obrotu[1]
(1.4) sport. w skokach do wody: skok z obrotem wzdłuż pionowej osi ciała
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Trzeba dokręcić śrubę, bo drzwiczki od piekarnika wylatują.
(1.2) Śruba jest jedną z najważniejszych części statku.
(1.3) Kowalski strzelił do bramki ze śruby.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) szroba
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) gwint, łeb, trzpień, gniazdo
(1.2) łopata
wyrazy pokrewne:
rzecz. śrubowanie n, wyśrubowanie n, śrubsztak m
zdrobn. śrubka ż, śrubeczka ż
czas. śrubować ndk., wyśrubować dk.
przym. śrubowy
przysł. śrubowo
związki frazeologiczne:
przykręcić śrubę / dokręcić śrubę
etymologia:
(1.1) niem. Schraube[2]; źródłosłów dla białor. шруба
uwagi:
zob. też śruba w Wikipedii
(1.1) por. wkręt
tłumaczenia:
źródła:
  1. Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa ogólnego. Terminologizacja wyrazów potocznych, „Poradnik Językowy” nr 2/1979, s. 64.
  2. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 136.