śledztwo

śledztwo (język polski)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) praw. badanie przez prokuraturę, policję i uprawnione osoby, czy i w jakich okolicznościach popełnione zostało przestępstwo; zob. też śledztwo w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	śledztwo	śledztwa
dopełniacz	śledztwa	śledztw
celownik	śledztwu	śledztwom
biernik	śledztwo	śledztwa
narzędnik	śledztwem	śledztwami
miejscownik	śledztwie	śledztwach
wołacz	śledztwo	śledztwa

przykłady:

(1.1) Prokuratura wszczęła śledztwo przeciwko byłemu politykowi.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wielowątkowe śledztwo • prowadzić śledztwo • umorzyć śledztwo

synonimy:

(1.1) dochodzenie; daw. inwestygacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ślad m, śledczy m, śledcza ż, śledzenie n, wyśledzenie n, prześledzenie n

czas. śledzić ndk., wyśledzić dk., prześledzić dk.

przym. śledczy

przysł. śledczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) investigation
• białoruski: (1.1) следства n
• estoński: (1.1) uurimine
• kaszubski: (1.1) pòdszuk m
• rosyjski: (1.1) следствие n
• ukraiński: (1.1) слідство n, розслідування n

źródła: