ślamazara (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɕlãmaˈzara], AS[ślãmazara], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński[1] lub męskoosobowy

(1.1) pot. lekcew. osoba robiąca wszystko powoli, często również nieudolnie
odmiana:
(1.1) lub[2]
przykłady:
(1.1) Nie dość, że jest ślamazarą, to jeszcze fajtłapą!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) grzebuła, guzdrała, guzdracz, guzdralski, maruda, maruder
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ślamazarność ż
przym. ślamazarny
przysł. ślamazarnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
jid. שלימזל (szlimazl) → nieszczęście, pech lub nieszczęśnik, pechowiec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „ślamazara” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. 3,0 3,1 Według USJP tylko o grupie mężczyzn / kobiet i mężczyzn