łgać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[wɡaʨ̑], AS[u̯gać] ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zełgać)

(1.1) książk. kłamać
odmiana:
(1.1) koniugacja IX lub rzad. koniugacja I, łżę / rzad. łgam[1], lub rzad.
przykłady:
(1.1) Wychodzę kupić kilka tych pism, które właściwie pismami niemieckimi po francusku, z różnicą, że łżą jeszcze bardziej, aniżeli prawdziwe niemieckie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kłamać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. łganie n, łgarstwo n, łgarz m, łeż mos/ż
przym. łgarski
związki frazeologiczne:
łgać, aż się za kimś kurzyłgać jak najętyłgać jak piesłgać jak z nutbywałemu łgać, bogatemu kraść
etymologia:
prasł. *lъgati[3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kłamać
źródła:
  1.   Hasło „łgać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Andrzej Bobkowski, Szkice piórkiem : (Francja 1940-1944), 1957, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3.   Hasło „łgać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.