Podobna pisownia Podobna pisownia: Latalatalattalátalåtałǡta

łata (język polski) edytuj

 
łaty (1.2) kota
 
dwie łaty (1.6)
 
łaty (1.7) wołowe
 
łata (1.8)
wymowa:
IPA[ˈwata], AS[u̯ata]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fragment materiału przyszyty do tkaniny, aby zasłonić dziurę w tej tkaninie
(1.2) fragment sierści zwierzęcia o innym kolorze niż pozostała część sierści
(1.3) inform. plik zawierający poprawki do kodu programu, bazujący na różnicach pomiędzy kodem poprawionym a poprawianym
(1.4) gw. (Poznań) urwis; o dorosłym człowieku: niewiele wart[1]
(1.5) drewniana listwa o prostokątnym lub kwadratowym przekroju używana w drewnianych konstrukcjach
(1.6) przyrząd z podziałką stosowany w geodezji do niwelacji
(1.7) jeden z elementów tuszy wołowej; zob. też łata (wołowina) w Wikipedii
(1.8) wskaźnik poziomu wody montowany na brzegach rzek i zbiorników wodnych

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: łat
odmiana:
(1.1-8)
przykłady:
(1.1) Mama zaszyła dziecku dziury na kolanach spodni łatami.
(1.2) Ten biały kotek ma czarną łatę na grzbiecie.
(1.3) Do nakładania łat używa się programupatch”.
(1.7) Kiedy jest okazja do świętowania, jak zdanie egzaminu czy ukończenie eseju, schodzą, żeby zjeść musakę, okrę, taramosalatę, łatę jagnięcą czy ośmiornicę przy drewnianych, lakierowanych stołach, które wyglądają, jakby przyniesiono je tu prosto ze starego żaglowca[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gałgan
(1.1) plama, odmiana
(1.3) poprawka, patch
(1.4) łatus
(1.8) wskaz, wodowskaz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. łaciarz m, łaciarstwo n, łatus m, łatacz m, łatanina ż
zdrobn. łatka ż
czas. łatać, załatać, przyłatać
przym. łaciaty, łatany, załatany, łaciarski
związki frazeologiczne:
brat łatałata na łacieprzylgnęła łataprzypiąć łatę
etymologia:
(1.3) kalka językowa z angielskiego patch
(1.4) od (1.1)[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 257.
  2. David Unger „Pan własnego losu”, Wydawnictwo Sonia Draga, Katowice 2018, ISBN 9788381103886

łata (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
łaetałǡta
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) prowadzić[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) fiyt
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1.   Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.