ćwierkać (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) o ptakach, świerszczach: wydawać krótkie, wysokie dźwięki[1]
(1.2) o dzieciach, dziewczętach: mówić szybko i pieszczotliwie
(1.3) pot. inform. zamieszczać wpisy na mikroblogu
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wysoko w górze, wśród czystego powietrza, głośno ćwierkały skowronki[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ćwierkotać, świergotać, świergolić, świegotać, szczebiotać, ciurkać
(1.2) szczebiotać, świergotać, świergolić, świegotać
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) mówić
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ćwierk m, ćwierkanie n, ćwierknięcie n
czas. ćwierknąć dk.
przym. ćwierkliwy
przysł. ćwierkliwie
wykrz. ćwir, ćwierk, ćwirr, ćwirk, ćwirku
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.3) poprzez skojarzenie z nazwą serwisu społecznościowego Twitter
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „ćwierkać” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jerzy Andrzejewski, Popiół i diament, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.