ørn

ørn (język duński)

ørn (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) ornit. orzeł

odmiana:

(1.1) en ørn, ørnen, ørne, ørnene

przykłady:

(1.1) Ørne har godt syn pga. store pupiller. → Orły mają dobry wzrok z powodu dużych źrenic.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

ikke være ørn til noget

etymologia:

uwagi:

zobacz też: ptaki w języku duńskim

źródła:

ørn (język norweski (bokmål))

ørn (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) ornit. orzeł

odmiana:

(1.1) en ørn, ørnen, ørner, ørnene lub ei ørn, ørna, ørner, ørnene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: