øde

øde (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈø·ðə]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) bezludny, wyludniony

(1.2) dziki, bez cywilizacji

czasownik

(2.1) marnować

rzeczownik, rodzaj nijaki

(3.1) daw. poet. miejsce wyludnione, pustkowie

odmiana:

(1) øde, øde, øde

(2) at øde, øder, ødede/ødte, ødet/ødt

(3) et øde, ødet, øder, øderne

przykłady:

(1.2) Der findes ikke længere øde strande, som dem, jeg plejede at samle rav på. → Już nie ma dzikich plaż, na których zbierałam bursztyny.

składnia:

kolokacje:

(1.1) en øde ø → bezludna wyspa

synonimy:

(3.1) ødemark w

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(2.1) st.nord. eyða

(3.1) niem. Öde

uwagi:

źródła:

øde (język norweski (bokmål))

wymowa:

IPA: [ˈøːde]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) bezludny, wyludniony

(1.2) opuszczony

(1.3) zaniedbany, zapuszczony

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. auðr

uwagi:

źródła:

øde (język norweski (riksmål))

wymowa:

IPA: [ˈøːde]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) bezludny, wyludniony

(1.2) opuszczony

(1.3) zaniedbany, zapuszczony

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. auðr

uwagi:

źródła: