Słowianin
Słowianin (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [swɔˈvʲjä̃ɲĩn], AS: [su̯ovʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) etn. przedstawiciel jednego z ludów lub narodów indoeuropejskich, zamieszkujących wschodnią i południowo-wschodnią część Europy; zob. też Słowianie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Słowianin Słowianie dopełniacz Słowianina Słowian celownik Słowianinowi Słowianom biernik Słowianina Słowian narzędnik Słowianinem Słowianami miejscownik Słowianinie Słowianach wołacz Słowianinie Słowianie
- przykłady:
- (1.1) Niektórzy przodkowie Słowian mogli mieszkać w Europie już 3-4 tys. lat temu – sądzą naukowcy z Bydgoszczy, którzy badają zróżnicowanie DNA Słowian[1].
- (1.1) Do Słowian zalicza się Polaków, Czechów, Słowaków, Serbołużyczan, Białorusinów, Rosjan, Ukraińców, Łemków, Bośniaków, Bułgarów, Chorwatów, Czarnogórców, Macedończyków, Serbów i Słoweńców.
- (1.1) W obliczu wielkiej ilości sprzecznych ze sobą danych, dociekliwy sceptyk musi pozostać w niepewności zarówno co do pochodzenia Słowian w ogóle, jak i Polaków w szczególności[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) nie-Słowianin
- hiperonimy:
- (1.1) Europejczyk
- hiponimy:
- (1.1) Polak, Czech, Słowak, Serbołużyczanin, Białorusin, Rosjanin, Ukrainiec, Łemko, Bośniak, Bułgar, Chorwat, Czarnogórzec, Macedończyk, Serb, Słoweniec, Rusin
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Słowiańszczyzna ż, słowiańszczyzna ż, słowiańskość ż
- przym. słowiański
- przysł. słowiańsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *slověninŭ — endoetnonim. Istnieje wiele spornych hipotez dotyczących możliwej etymologii słowa. Jedna z nich, uważana jednak za "ludową", utrzymuje, że pochodzi on od prasł. *slovo → „słowo” (< praindoeur. *k’leuos; por. gr. κλέος) → „wypowiedziane; to, co mówią”, z rdzenia rozwinęły się wyrazy: sława, sławić, słyszeć, słych, słuch, słynąć[3]; por. etymologię słowa „Niemiec”.
- W wyniku rozmiarów handlu słowiańskimi niewolnikami we wczesnym średniowieczu, etnonim posłużył – za pośrednictwem greki bizantyjskiej (gr. Σκλάβος, ok. 580) – jako źródłosłów dla p.łac. sclāvus → „niewolnik”[4], por. etymologię słowa „Saqaliba”.
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Slav
- arabski: (1.1) سلافي m
- baskijski: (1.1) eslaviar
- białoruski: (1.1) славянін m
- bośniacki: (1.1) Sloven m
- bułgarski: (1.1) славянин m
- chiński standardowy: (1.1) 斯拉夫人
- czeski: (1.1) Slovan m
- esperanto: (1.1) slavo
- estoński: (1.1) slaavlane
- fiński: (1.1) slaavi
- francuski: (1.1) Slave m
- hebrajski: (1.1) סלאבי m
- hiszpański: (1.1) eslavo m
- ido: (1.1) Slavo
- interlingua: (1.1) slavo
- irlandzki: (1.1) Slavacha
- jakucki: (1.1) ньөһа
- japoński: (1.1) スラブ人
- jidysz: (1.1) סלאַוו m (slaw)
- karpatorusiński: (1.1) Славян m
- kataloński: (1.1) eslau m
- koreański: (1.1) 슬라브 사람
- litewski: (1.1) slavas m
- łaciński: (1.1) Slavus m
- łotewski: (1.1) slāvs m
- macedoński: (1.1) Словен m
- niderlandzki: (1.1) Slaaf m
- niemiecki: (1.1) Slawe m
- norweski (bokmål): (1.1) slaver
- nowogrecki: (1.1) Σλάβος m
- ormiański: (1.1) սլավոն
- perski: (1.1) اسلاو
- portugalski: (1.1) eslavo
- rosyjski: (1.1) славяни́н m
- serbski: (1.1) Словен m
- slovio: (1.1) Slav, Slavian, Slavianic
- słowacki: (1.1) Slovan m
- słoweński: (1.1) Slován m
- staroangielski: (1.1) Sclave
- starogrecki: (1.1) Σκλᾶβος m
- szkocki gaelicki: (1.1) Slàbhach m
- szwedzki: (1.1) slav
- turecki: (1.1) Slav
- ukraiński: (1.1) слов'яни m, слов'янин m
- węgierski: (1.1) szláv
- włoski: (1.1) slavo m
- źródła:
- ↑ naukawpolsce.pap.pl
- ↑ Norman Davies, Boże Igrzysko. Historia Polski, 2002, str. 60
- ↑ poradniajezykowa.us.edu.pl
- ↑ sprawynauki.edu.pl