Popielec
Popielec (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rel. zob. Środa Popielcowa
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Popielec Popielce dopełniacz Popielca Popielców celownik Popielcowi Popielcom biernik Popielec Popielce narzędnik Popielcem Popielcami miejscownik Popielcu Popielcach wołacz Popielcu Popielce
- przykłady:
- (1.1) Dopiero we wstępną środę, w Popielec, nie szykując nawet śniadania, ogarnęła się, jak mogła najlepiej, dzieci dała pod Weronczyną opiekę i zabierała się do wyjścia.[1]
- (1.1) Na ten popielec zjeżdżali się i schodzili do kościołów wszyscy katolickiego wyznania, panowie nawet najwięksi nigdy go nie opuszczali.[2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) Środa Popielcowa, Wstępna Środa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. popielnica ż, popiół mrz, popielnik mos/mrz
- przym. popielcowy
- związki frazeologiczne:
- miło jak w Popielec • przysłowia gdy w Popielec pogoda, wiosna będzie sucha; gdy deszcz będzie mokra; a jeżeli zimno, będzie zimna • gdy w Popielec pogoda służy, suchą wiosnę wróży
- etymologia:
- czes. popielec < kalka z łac. dies cinerum[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Środa Popielcowa
- źródła:
- ↑ W. Reymont: Chłopi
- ↑ J. Kitowicz: Opis obyczajów za panowania Augusta III
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 29.