Pokucie (język polski) edytuj

 
Pokucie (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. kraina historyczna nad górnym Prutem na Ukrainie[1]; zob. też Pokucie w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) Moja babka przyjechała do Wrocławia z Pokucia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) kraina
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kucki nmos, Kuty nmos, Pokucianin mos, Pokucianka ż, Kucianin m, Kucianka ż
przym. pokucki, kucki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 344.