Parken

Parken (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ˈpaʁkn̩]

​

znaczenia:

rzeczownik odczasownikowy, rodzaj nijaki

(1.1) mot. parkowanie

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) lm Dat. od Park

odmiana:

(1.1) blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	das Parken
dopełniacz	des Parkens
celownik	dem Parken
biernik	das Parken

(2.1) zob. Park

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Park m, Parking n, Parker m, Parkerin ż

czas. parken

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: