Ołomuniec

Ołomuniec (język polski)

Ołomuniec (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌɔwɔ̃ˈmũɲɛʦ̑], AS: [ou̯õmũńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Czechach; zob. też Ołomuniec w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Ołomuniec
dopełniacz	Ołomuńca
celownik	Ołomuńcowi
biernik	Ołomuniec
narzędnik	Ołomuńcem
miejscownik	Ołomuńcu
wołacz	Ołomuńcu

przykłady:

(1.1) Przyjechało kilku filatelistów z Ołomuńca.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Ołomuńcu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Ołomuńca • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Ołomuńca • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Ołomuńca • mieszkaniec / mieszkanka Ołomuńca • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Ołomuńcu • pochodzić z Ołomuńca • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Ołomuńca

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ołomuńczanin mos, ołomuńczanka ż

przym. ołomuniecki

związki frazeologiczne:

etymologia:

czes. Olomouc

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) Olomouc ż
• hanacki: (1.1) Holomóc m, Olomóc m
• łaciński: (1.1) Olomucium n
• morawski: (1.1) Olomouc m
• niemiecki: (1.1) Olmütz
• słowacki: (1.1) Olomouc m

źródła: