Moguncja

Moguncja (język polski)

Moguncja (1.1)

wymowa:

IPA: [mɔˈɡũnʦ̑ʲja], AS: [mogũncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Niemczech nad Renem; zob. też Moguncja w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Moguncja	Moguncje
dopełniacz	Moguncji	Moguncji przest. Moguncyj
celownik	Moguncji	Moguncjom
biernik	Moguncję	Moguncje
narzędnik	Moguncją	Moguncjami
miejscownik	Moguncji	Moguncjach
wołacz	Moguncjo	Moguncje

przykłady:

(1.1) Stolicą Nadrenii-Palatynatu jest Moguncja.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Moguncji • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Moguncja • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Moguncja • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Moguncja • mieszkaniec / mieszkanka Moguncja • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Moguncji • pochodzić z Moguncja • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Moguncja

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. moguncjanin mos, moguncjanka ż

przym. moguncki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Mainz
• czeski: (1.1) Mohuč ż
• francuski: (1.1) Mayence
• hiszpański: (1.1) Maguncia
• łotewski: (1.1) Mainca ż
• niemiecki: (1.1) Mainz n
• rosyjski: (1.1) Майнц m

źródła: