Mieszko

Mieszko (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmʲjɛʃkɔ], AS: [mʹi ̯eško], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Mieszko w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Mieszko	Mieszkowie
dopełniacz	Mieszka	Mieszków
celownik	Mieszkowi	Mieszkom
biernik	Mieszka	Mieszków
narzędnik	Mieszkiem	Mieszkami
miejscownik	Mieszku	Mieszkach
wołacz	Mieszku	Mieszkowie
depr. M. i W. lm: (te) Mieszki

przykłady:

(1.1) Spotkanie to podniosło Mieszka na duchu, pośpieszył do obozu, zebrał drużynę, siedli na koń i ruszyli.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Mieszko • brat / kuzyn / wujek / dziadek Mieszko • mężczyzna imieniem (o imieniu) Mieszko • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Mieszko • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Mieszko • otrzymać / dostać / przybrać imię Mieszko • dzień imienin / imieniny Mieszka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) Мешка m (Meška)
• bułgarski: (1.1) Мешко m
• chorwacki: (1.1) Mješko m
• czeski: (1.1) Měšek m
• kaszubski: (1.1) Mieszkò m
• litewski: (1.1) Mieško m
• łaciński: (1.1) Mesco m, Miseco m, Misko m, Mysko m, Myeslaus m
• rosyjski: (1.1) Мешко m
• słowacki: (1.1) Mešek m, Mieško m
• ukraiński: (1.1) Мешко m

źródła: