Meute

Meute (język niemiecki)

Jagd mit Meute (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zgraja

(1.2) łow. sfora, stado psów wytresowanych do polowań

(1.3) harc. jednostka w niemieckiej organizacji harcerskiej, podobnie jak zastęp w polskim harcerstwie

odmiana:

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Meute	die Meuten
dopełniacz	der Meute	der Meuten
celownik	der Meute	den Meuten
biernik	die Meute	die Meuten

przykłady:

(1.1) Ich habe die ganze Meute zu Hilfssherrifs ernannt und jedem Kind einen Stern angesteckt. → Mianowałam tę całą zgraję na zastępców szeryfa i przypięłam każdemu dziecku po gwieździe.

(1.2) Zwar kommen auch Reitjagden ohne Meute vor, aber die sind doch nur halb so schön. → Wprawdzie zdarzają się też polowania konno bez sfory, ale one są przecież tylko w połowie tak piękne.

(1.3) Unsere Meute trifft sich immer dienstags. → Nasz zastęp spotyka się zawsze we wtorki.

składnia:

kolokacje:

(1.2) die Meute loslassen / loskoppeln → puścić sforę

synonimy:

(1.1) Bande ż

(1.2) Rudel m

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Meutenjagd ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: