Luksemburczyk

Luksemburczyk (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌluksɛ̃mˈburʧ̑ɨk], AS: [luksẽmburčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) obywatel Luksemburga

(1.2) hist. przedstawiciel dynastii Luksemburgów

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Luksemburczyk	Luksemburczycy
dopełniacz	Luksemburczyka	Luksemburczyków
celownik	Luksemburczykowi	Luksemburczykom
biernik	Luksemburczyka	Luksemburczyków
narzędnik	Luksemburczykiem	Luksemburczykami
miejscownik	Luksemburczyku	Luksemburczykach
wołacz	Luksemburczyku	Luksemburczycy

przykłady:

(1.2) Antyturecka wyprawa Zygmunta Luksemburczyka w 1396 r. zakończyła się sromotną klęską.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) Luksemburg

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Luksemburg m, luksemburczyk m, luksemburka ż

forma żeńska Luksemburka ż

przym. luksemburski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) لوكسمبورغي
• baskijski: (1.1) luxenburgotar, luxemburgar
• francuski: (1.1) Luxembourgeois m
• hiszpański: (1.1) luxemburgués m
• litewski: (1.1) liuksemburgietis m
• łotewski: (1.1) luksemburgietis m
• niemiecki: (1.1) Luxemburger m
• nowogrecki: (1.1) Λουξεμβούργιος m
• szwedzki: (1.1) luxemburgare w
• ukraiński: (1.1) люксембуржець m
• włoski: (1.1) lussemburghese m

źródła: