Kur

Kur (język polski)

wymowa:

IPA: [kur], AS: [kur]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. rzeka w Kraju Chabarowskim Rosji, wraz z Urmi tworzy Tunguskę - lewy dopływ Amuru

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) hist. etn. członek bałtyjskiego ludu zamieszkującego obszar dzisiejszej zachodniej Łotwy, nazywany Kuronią albo Kurlandią

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Kur	Kury
dopełniacz	Kuru	Kurów
celownik	Kurowi	Kurom
biernik	Kur	Kury
narzędnik	Kurem	Kurami
miejscownik	Kurze	Kurach
wołacz	Kurze	Kury

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Kuru • nad Kurem • Kur wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Kuru • pływać / płynąć Kurem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzeka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(2.1)

rzecz. Kuronia ż, Kurlandia ż

przym. kuroński, kurlandzki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (2.1) Courlander
• rosyjski: (1.1) Кур

źródła:

Kur (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [kuːɐ̯] lm IPA: [ˈkuːʀən]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) med. kuracja, leczenie

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Kur	die Kuren
dopełniacz	der Kur	der Kuren
celownik	der Kur	den Kuren
biernik	die Kur	die Kuren

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kurieren n

czas. kurieren

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: