Koryntia

Koryntia (język polski)

Koryntia (1.2)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. hist. starożytna kraina tworzona przez ziemie leżące wokół Koryntu

(1.2) adm. nomos ze stolicą w Koryncie; zob. też Nomos Koryntia w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Koryntia	Koryntie
dopełniacz	Koryntii	Koryntii / przest. Koryntyj
celownik	Koryntii	Koryntiom
biernik	Koryntię	Koryntie
narzędnik	Koryntią	Koryntiami
miejscownik	Koryntii	Koryntiach
wołacz	Koryntio	Koryntie

przykłady:

(1.2) Koryntia leży na Peloponezie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kraina

(1.2) nomos

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Korynt mrz, Koryntianin mos, koryntianin mos, Koryntczyk mos, koryntczyk mos, Koryntyjczyk mos, koryntyjczyk mos, Koryntianka ż, koryntianka ż, koryntyjskość ż, koryntka ż, koryntówna ż

przym. koryncki, koryntyjski

przysł. koryntyjsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Corinthia < gr.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Corinthia; (1.2) Corinthia
• łaciński: (1.1) Corinthia ż
• nowogrecki: (1.2) Κορινθία ż
• włoski: (1.2) Corinzia ż

źródła: