Korona

Korona (język polski)

Korona (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔˈrɔ̃na], AS: [korõna], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) herald. polski herb szlachecki; zob. też Korona (herb szlachecki) w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(2.1) hist. polit. Królestwo Polskie

(2.2) imię żeńskie

odmiana:

(1.1) nieodm.

(2.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Korona
dopełniacz	Korony
celownik	Koronie
biernik	Koronę
narzędnik	Koroną
miejscownik	Koronie
wołacz	Korono

przykłady:

(2.1) Ziemie te przypadły Koronie w wyniku zawartego traktatu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) herbu Korona

(2.1) Korona Królestwa Polskiego

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koronka ż, korona ż

przym. koronny, koroniasty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. korona

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) Корона ż; (2.1) Корона ż; (2.2) Корона ż

źródła:

Korona (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [koˈʀoːna]; lm IPA: [koˈʀoːnən]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) astr. korona słoneczna

(1.2) fiz. wieniec, aureola

(1.3) pot. klika, grupa młodzieży

odmiana:

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Korona	die Koronen
dopełniacz	der Korona	der Koronen
celownik	der Korona	den Koronen
biernik	die Korona	die Koronen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. koronar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: