Konjunktion

Konjunktion (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [kɔnjʊŋkˈʦi̯oːn] lm IPA: [kɔnjʊŋkˈʦi̯oːnən]

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gram. spójnik współrzędny, spójnik

(1.2) astr. koniunkcja

(1.3) mat. koniunkcja

odmiana:

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Konjunktion	die Konjunktionen
dopełniacz	der Konjunktion	der Konjunktionen
celownik	der Konjunktion	den Konjunktionen
biernik	die Konjunktion	die Konjunktionen

przykłady:

(1.1) Die Konjunktionen des Englischen entsprechen in etwa denen des Deutschen. → Spójniki (języka) angielskiego odpowiadają mniej więcej tymże (spójnikom języka) niemieckiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Bindewort, Junktion

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) nebenordnende Konjunktion, unterordnende Konjunktion, koordinierende Konjunktion

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Niemiecki - Słownictwo gramatyczne

źródła: