Kategoria:Język chiński standardowy

Alfabetyczna lista haseł ~ Losuj hasło ~ a tergo
Zasady dla tworzących hasła

Kaligrafia chińska - 书法

Chociaż niewiele osób w tej części globu zdaje sobie z tego sprawę, język chiński nie istnieje – w rzeczywistości pod nazwą tą kryje się kilkanaście różnych języków grupy chińsko-tybetańskiej, z których najpopularniejszy to „standardowy mandaryński”. Jest on oficjalnym standardem mówionego języka chińskiego, używanym jako język urzędowy w Chińskiej Republice Ludowej oraz Republice Chińskiej, jednym z czterech oficjalnych języków Singapuru, a także jednym z sześciu oficjalnych języków Organizacji Narodów Zjednoczonych. To właśnie ten język opisywany jest w Wikisłowniku jako język chiński standardowy. Wybraliśmy tę nazwę jako kompromis, który powinien zadowolić zarówno lingwistów, którzy sami jej używają, wymiennie ze „standardowym językiem mandaryńskim” (prawdopodobnie częściej), jak i uczących się tego języka lub przygodnych użytkowników Wikisłownika, którzy (po)myślą raczej o „języku chińskim”.

Język chiński standardowy w poszczególnych państwach ma różne nazwy:

• w ChRL jest nazywany mową powszechną (普通话, pinyin pǔtōnghuà (pu3tong1hua4), zhuyin ㄆㄨˇㄊㄨㄥㄏㄨㄚˋ);
• na Tajwanie - język państwowy (国语, pinyin guóyǔ (guo2yu3), zhuyin ㄍㄨㄛˊ一ㄩˇ);
• w Singapurze – po prostu język chiński (华语, pinyin huáyǔ (hua2yu3), zhuyin ㄏㄨㄚˊ一ㄩˇ);

w piśmiennictwie anglojęzycznym zaś Modern Standard Chinese lub Standard Mandarin.

Pismo
Po dziś dzień język chiński opiera się na zapisie znakowym (汉字). Istnieją przy tym dwa zestawy znaków chińskich: uproszczone (简体字, pinyin jĭantĭzi (jian3ti3zi), zhuyin ㄐ一ㄢˇㄊ一ˇㄗ˙) i tradycyjne (繁體字, pinyin fántĭzi (fan2ti3zi), zhuyin ㄈㄢˊㄊ一ˇㄗ˙). Zapis tradycyjny, jak sama nazwa wskazuje, używany był już od historycznych czasów w Chinach. Obecnie stosuje się go w Hong Kongu, Makao, na Tajwanie i wśród emigracji chińskiej. Uproszczone znaki są rezultatem reform w Chinach kontynentalnych i używane są obecnie w ChRL oraz Singapurze. Istnieje wiele różnic pomiędzy tymi systemami, które powodują, że większość Chińczyków umie pisać tylko w jednym z nich, choć są w stanie odczytać oba pisma. Ponadto osoba nieobeznana może uznać je za dwa odrębne systemy zapisu. W Wikisłowniku opisywane są oba rodzaje znaków, z naciskiem na zapis uproszczony.

Podobnie jak tradycyjny słownik papierowy, również słownik języka chińskiego przeglądać można na kilka sposobów:

• poprzez indeks według romanizacji pinyin;
• poprzez indeks według 214 kluczy Kangxi (tylko dla znaków tradycyjnych);
• poprzez automatyczne indeksy znaków uproszczonych i tradycyjnych.

Książki

• zobacz co mamy w naszej biblioteczce

Internet

• omówienie języka chińskiego i standardowego mandaryńskiego w Wikipedii;