Kórnik
Kórnik (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim; zob. też Kórnik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Kórnik Kórniki dopełniacz Kórnika Kórników celownik Kórnikowi Kórnikom biernik Kórnik Kórniki narzędnik Kórnikiem Kórnikami miejscownik Kórniku Kórnikach wołacz Kórniku Kórniki
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Kórniku • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Kórnika • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Kórnika • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Kórnika • mieszkaniec / mieszkanka Kórnika • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Kórniku • pochodzić z Kórnika • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Kórnika • biblioteka / zamek / arboretum w Kórniku
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kórniczanin m, kórniczanka ż
- przym. kórnicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- Etymologia tej nazwy oraz zasadności jej pisowni jest trudna do ustalenia. Niektórzy uważają, że Kórnik pochodzi od formy *Kornik wywodzonej od imienia Korna[1], inni – co jest bardziej prawdopodobne – że pierwotna forma to Kurnik jako nazwa osady służebnej (kurnik – 'handlarz drobiem'), a ur przeszło w or, co się w polszczyźnie zdarza[2].
- uwagi:
- zob. też Kórnik (ujednoznacznienie) w Wikipedii
- (1.1) W zapiskach pochodzących z XIV–XVI w. odnaleziono inne zapisy tej nazwy: Kornik, Kurniki, Kurzniki oraz Kurniki[3].
- tłumaczenia:
- źródła: