Jankes

Jankes (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pogard. albo żart. Amerykanin

(1.2) hist. mieszkaniec północnej części Stanów Zjednoczonych; zob. też Jankes w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Jankes	Jankesi
dopełniacz	Jankesa	Jankesów
celownik	Jankesowi	Jankesom
biernik	Jankesa	Jankesów
narzędnik	Jankesem	Jankesami
miejscownik	Jankesie	Jankesach
wołacz	Jankesie	Jankesi
depr. M. i W. lm: (te) Jankesy

przykłady:

(1.1) Polacy współpracowali z Jankesami nie tylko w Iraku.

(1.2) Przystępując do walki z Jankesami, Południe nie mogło liczyć na nasze wsparcie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jankes mos

forma żeńska Jankeska ż

przym. jankeski

przysł. jankesko

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. Yankees < lm od ang. Yankee → określenie mieszkańca Nowej Anglii a wcześniej prawdopodobnie osadnika o pochodzeniu holenderskim

uwagi:

(1.1) możliwa także forma pisana małą literą: jankes

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Yankee
• duński: (1.1) yankee w
• estoński: (1.1) jänki
• hiszpański: (1.1) yanqui m
• kataloński: (1.1) ianqui
• niderlandzki: (1.1) Yankee m
• niemiecki: (1.1) Ami m, Yankee m
• portugalski: (1.1) ianque m
• rosyjski: (1.1) янки m (ânki), пиндос m (pindós)
• słowacki: (1.1) slang. Amík m, Yankee m
• szwedzki: (1.1) jänkare w, yankee w
• węgierski: (1.1) jenki
• włoski: (1.1) yankee m

źródła: